ကရင္ဘာသာအားျဖင့္ “ကႅဳိအုိ၀္တႅာအုိ၀္” ဟုေခၚသည့္
ကရင္ရုိးရာေၾကးဖါးစည္သည္ ကရင္ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ၏
အေရးၾကီးဆုံး ျပယုဂ္မ်ားတြင္ တစ္ခု အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။
အလားတူ စည္မ်ားကုိ တရုတ္၊ မြန္ဂုိလီးယားႏွင့္ အျခားအ
ေရွ ့ေတာင္အာရွေဒသမ်ားတြင္ ပ်ံ ့ႏွံ ့စြာ ေတြ ့ရသည္။
စည္အမ်ဳိးအစားငါးမ်ဳိးရွိရာတြင္ တစ္မ်ဳိးမွာ
ကရင္ဖါးစည္ျဖစ္သည္။ ဖားစည္တြင္ လုံးရွည္ပုံ
ကုိယ္ထည္ရွိသည္။ မ်က္ႏွာျပင္သည္ အနည္းငယ္က်ယ့္အ
ျပန္ ့ၿပီး အလယ္ဗဟုိရွိ ၾကယ္ကုိ ၀န္းရံထားေသာ စုဆုံစက္၀ုိင္း
သ႑ာန္မ်ဳိးစုံျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည္။ မ်က္ႏွာျပင္
ေထာင့္စြန္း၀န္းက်င္တြင္ ေလး သုိ ့မဟုတ္ ေျခာက္
အေရအတြက္ရွိေသာ ဖားမ်ား အကြာအေ၀း
တူညီစြာရွိၾကသည္။ ဖါးစည္အားလုံးသည္
အရြယ္အစားအမ်ဳိးအမ်ဳိး ေျပာင္းလဲမႈရွိၿပီး ၎တုိ ့ကုိ
ေသးငယ္ေသာ လက္ကုိင္ႏွစ္ခုျဖင့္ သယ္ေဆာင္ၾကသည္။
ဖါးစည္၏ မူလအစကုိ မည္သူမွ်ေသခ်ာ မသိပါ။ ကရင္ရုိးရာ
အဆုိအရမူ တစ္ေန ့သ၌ ဖူးေမာ္ေထာ္ဟု ေခၚေသာ
ကရင္အဘုိးတစ္ေယာက္သည္ သူ ့ထံ သုိ ့ ဦးတည္လာေသာ
ေမ်ာက္ရုိင္းတစ္အုပ္ကုိ ေတြ ့ရသည္။ အသက္အႏၱရယ္ကုိ
ေၾကာင့္ရြံ ့ေသာေၾကာင့္ သူလည္း ေသခ်င္
ဟန္ေဆာင္လုိက္သည္။ ၎အခ်င္းအရာကုိ ေတြ
့ျမင္ရေသာအခါ အသုဘ အခမ္းအနားအတြက္ အုပ္စုထဲမွ
ေမ်ာက္မ်ားကုိ စည္ျပန္ယူခုိင္းေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္
ေမ်ာက္မ်ားသည္ ဖါးစည္(၃)မ်ဳိး ေရႊေရာင္၊ ေငြေရာင္ႏွင့္
အျဖဴေရာင္ဖါးစည္မ်ားကုိ ယူေဆာင္လာၾကသည္။ စည္မ်ားကုိ
တီးခတ္စဥ္အတြင္း ဖူးေမာ္ေထာ္က ထထုိင္လုိက္ရာ
ေမ်ာက္မ်ားက လန္ ့ၿပီး ထြက္ေျပးေသာေၾကာင့္
အျဖဴေရာင္ဖါးစည္သည္ ေရထဲသုိ ့ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။
ဖူးေမာ္ေထာ္သည္ က်န္ရစ္ေသာဖါးစည္မ်ားကုိ
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားထံ ယူေဆာင္လာၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ၎တုိ ့သည္
ကရင္လူမ်ဳိးတုိ ့၏ အျမတ္ႏုိးဆုံးအရာမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဖါးစည္မ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း “ကႅဳိထူးေဂၚ”ႏွင့္ ကႅဳိခြါ ့ေဆး”ပြဲေတာ္ကုိ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်င့္ပခဲ့သည္။
